"Een volk krijgt de regering die ze verdient"

Volgens AJ Boekesteijn "stond Koenders vooraan toen de ego's werden uitgedeeld". Misschien, maar hij was een van de weinigen die een goede indruk maakten tijdens het tenenkrommende debat dat vandaag gevoerd werd over de aanpak van het kabinet van de kwestie Uruzgan. Het gaat weer eens om randverschijnselen (Bos' uitspraken, een machteloze oppositie die wel bloed ruikt maar geen wond ziet) en niet over de echte vragen. Wat gebeurt er als we weggaan? Hoe goed valt ons werk over te dragen? Wat vinden we van de NAVO? Gaan we ergens anders aan de slag? Hoe kunnen we eigenlijk beslissen dat we over 24 maanden stoppen, zonder dat we op dat moment goed nadenken over mogelijke scenario's?

Wat resteert is een bijna triest gevoel van verlies, van machteloosheid. Een schreeuwende Rita Verdonk, een clowneske Wilders, een ondermaats functionerende kamervoorzitter, een scheffende Kant, een weer vreselijk formalistische Balkenende, wat een schouwspel.

Het wordt steeds duidelijker dat de parlementaire democratie van binnenuit uitgehold wordt, ook onder druk van de media. Lees nogmaals Opklaringen van Marc Chavannes van afgelopen weekend: http://weblogs.nrc.nl/opklaringen/2010/02/13/wie-houdt-wie-bezig-met-uruzgan-en-irak-drukte/

Commissie de Wit

Het bleek toch een onderhoudend schouwspel: de commissie de Wit tegenover de bankiers en een enkele politicus. Waar kwam die crisis toch vandaan? En hadden we het beter kunnen doen? Het was wat mij betreft nogal aandoenlijk. De echte vragen bleven ongesteld - waarom stond de Nederlandse overheid toe dat, net zoals in IJsland, in een kleine economie een bovenmatig grote bankensector actief was. Waarom blijft Groenink zeggen dat de ABN Amro een gezond bedrijf was, terwijl zijn RvC voorzitter en een dag later Wouter Bos dat vrij hardhandig ontkenden? Wat was nu precies het risico dat DNB liep bij een onterecht onthouden van de Verklaring van Geen Bezwaar? Enzovoort. De commissieleden lazen hun vragen staccato op, en legden vaak geen verband met de gegeven antwoorden. De sessie tussen PVV'r Graus en Arthur Martinez was daar een goed voorbeeld van: een schooljongen die een celebrity interviewt. Bijna vooroverbuigend, las onze volksvertegenwoordiger Dion vooraf geformuleerde vragen voor, zonder ook maar een keer echt aandacht te besteden aan het antwoord. Mooiste quote van Martinez: "As a company, you don't have the right to be independent, you have to earn it". Ik ga denk ik de Prooi herlezen!

Sweder van Wijnbergen

Het is een eigenzinnige, briljante man die zichzelf graag hoort praten. Recentelijk in Pauw&Witteman bleek dat weer duidelijk - toen Wim de Bie uitlegde hoe hij Twitter beleefde vond onze Sweder het noodzakelijk om Twitter als spam af te doen. Maar toen het ging om de Icesave kwestie legde hij haarfijn uit dat het al lang duidelijk was dat IJsland niet zou betalen en dat Bos' actie rondom het voorschieten van de vergoedingen toch heus een sigaar uit eigen doos was. Waarom kon niemand - althans geen journalist - dit nu zo beschrijven op het moment dat Bos de besluiten nam, maar duurt tot nu, tot na de weigering van de IJslandse president, dat deze materie accuraat en kritisch beschreven wordt!

Rapport Commissie Davids

Gisteren tot half twee 's nachts de rituele dans (copyright: Hilbrand Nawijn, overigens) gevolgd in de Tweede Kamer over de reactie van het Kabinet op het rapport Davids. Leuk om te zien hoe de persoonlijkheden van de fractievoorzitters door hun gespeelde boosheid heen naar voren komen. Toch blijft het interessant dat niemand binnen het Kabinet, of de daaraan gelieerde adviseurs, zich heeft gerealiseerd dat de eerste verklaring van Balkenende zoveel stof zou doen opwaaien. En dat mag natuurlijk vooral de PVDA zich aanrekenen. Het deed mij denken aan de campagne waarin Balkende Bos betichtte van draaien - het CDA nam het voortouw, en de PVDA moest steeds vanuit een verdedigende positie terugvechten. Met vannacht als opvallende winnaar: Mariette Hamer, vaak verguisd als typisch voorbeeld van een navelstarende, zurige sociaal democraat. Maar gisteren wel in vorm!

Minister van Zoutwinning

Gisteren werd Maria van der Hoeven, Minister van EZ, geinterviewd op Radio1 over de aangekondigde maatregel inzake extra zoutwinning. Het zout is op. En dat interview liet veel zien over de onkunde en bijna narcistische inslag van Mevrouw van der Hoeven, maar ook over de onkunde van de Radio1 redactie. De journalist in kwestie, Lucella Carasso, stelt nauwelijks echt kritische vragen. Niet over het tijdstip van dit besluit (het lijkt erop dat EZ deze maatregel pas kon nemen, nadat Rijkswaterstaat had aangegeven dat het zout bijna op was - na 3 weken vorst!!)en ook niet over het ongegeneerde afschuiven van de Minister ("ik ga alleen over het zout", "sneeuw ruimen kan toch ook, maar dat doet Rijkswaterstaat"). Na het interview mag kamerlid Apstroot van de VVD nog even zijn "dit is ontoereikend, ik ben zeer kritisch over deze regering" de ether in slingeren, en we gaan door naar het volgende item. Vanmorgen lees ik in de krant dat ook in andere landen het zout bijna op is. Ben benieuwd of daar ook meerdere ministeries dit soort besluiten nemen!

PVV versus HP/DeTijd

Toch jammer - een zogenaamde undercover operatie tegen de PVV en dan de publiciteit zoeken met kreten als "ik had Wilders honderden keren kunnen doden". Ik worstel al lang met mijn mening over Wilders, omdat ik vind dat hij zich richt op louter negatieve zaken, maar wel op een communicatief uiterst inventieve wijze. Ben dan ook zeer benieuwd naar de verdere afleveringen van het "dagboek" waaruit moet blijken wie die communicatiestrategie verzint, en wat nou werkelijk de plannen van de PVV zijn. Dat lijkt me toch belangrijker dan de vaststelling dat Wilders toch te treffen is.

Uruzgan

Het blijft vaag wat Obama nu precies in Afghanistan wil bereiken. Het echte doel lijkt uiteindelijk het beperken van de invloed van de Taliban in Afghanistan en Pakistan. Ik word wel een tikje moe van Verhagen en zijn toon. Voor de goede orde: onderstaand een aantal regels uit een NRC bericht omtrent de besluitvorming in 2006:

Verder was er discussie over de duur van de missie. De PvdA wil het houden bij de voorgestelde duur van twee jaar. „Twee jaar is twee jaar. We gaan nu niet vijf jaar in Afghanistan zitten”, zei PvdA-Kamerlid Koenders. De LPF wil zich echter hoogstens binden aan een missie van in eerste instantie een jaar. De ChristenUnie stelde dat twee jaar ook echt twee jaar moet blijven. Bij Nederlandse slachtoffers moet de politiek de rug rechthouden en de missie niet afbreken, aldus de ChristenUnie. Minister Kamp verklaarde dat de missie in eerste instantie anderhalf jaar zou bedragen, maar dat het kabinet uiteindelijk besloten heeft alsnog voor 2 jaar te tekenen, omdat de kansen op reële wederopbouw daardoor groter waren.

...................

Kamp benadrukte dat het bij de uitzending niet om een vechtmissie gaat. Maar het kan zijn dat de troepen de hulp van OEF moeten inroepen om terroristische eenheden in het gebied aan te pakken. „Het gaat dan om een uitzondering, waarover goede afspraken zijn gemaakt”, aldus de bewindsman.

Terugkijkend: een wankele basis!